مقایسه عملکردهای اجرائی بیماران مبتلا به اختلال سلوک
با افراد سالم در سال 1387
مقدمه و اهداف :اختلال سلوک در کودکان و نوجوانان یک
بیماری شایع ومهم است که عواقب منفی مهمی را برای فرد ، خانواده و جامعه در
بر دارد وبار زیادی را بر سیستم مراقبت های بهداشت روانی تحمیل می کند.
به این دلایل ، تحقیق در مورد زمینه های علی این بیماری ( و به طور خاص
زمینه های عصب روانشناختی آن )همواره یکی از اولویت های تحقیقاتی روانپزشکی
کودکان و نوجوانان به شمار می رود که می تواند با ارتقاء شناخت ما از
فرایند های زمینه ای ایجاد بیماری ، جهت گیری های تشخیصی – و نهایتا در
مانی – را بهبود بخشد. با توجه به مجموعه محدودیت های مطالعات قبلی، این
مطالعه بادر نظر داشتن یک پارادیم شایع در عصب – روانشناسی این پدیده
(اختلال عملکرد قشر پیشانی مغز ) ، کارکرد های عصب – روانشناختی مرتبط را
در یک جمعیت ایرانی از کودکان ونوجوانان مبتلا به اختلال سلوک مورد بررسی
قرار می دهد.
روش اجرا: این مطالعه ، یک بررسی مورد – شاهدی است ؛
که طی آن یک گروه 25نفره از افراد مبتلا به اختلال سلوک و ADHD همزمان در
مقابل 20 بیمار مبتلا به ADHD خالص و 20فرد سالم مورد مصاحبه بالینی ،
مصاحبه بالینی نیمه ساختار یافته (k-SADS)و تست هوش ریون قرار گرفتند . افراد واجد شرایط مطالعه ، توسط شاخص های انتخابی از مجموعه ی KANTAB (شامل IED,SOC,SWM)
وتعداد دیگری از تست های عصب-روانشناختی (شامل آزمون قمار آیوا و آزمون
برو/ بایست ) مورد بررسی قرار گرفتند . ضمناًشدت خشم وانواع آن براساس
نمرات AARSونیز شدت پرخاشگری (براساس AQ )وشدت علائم ADHD
بر اساس نمرات کانرز والدین تعیین گردید؛ ودر نهایت نتایج بدست
آمده(براساس نمرات هر یک از تست های خاص عصب – روانشناختی ) با استفاده از
آزمون ANOVA در نرم افزار SPSS مورد مقایسه آماری قرار گرفتند.
نتایج : در آزمون SOC گروه اختلال سلوک و ADHDهمزمان
در مجموع بدترین عملکرد را داشت و گروه ADHDخالص دارای عملکرد میانه ای
بود. اختلالات مشاهده شده در زمان فکر کردن اولیه در مسائل 2 و 5 حرکتی،
حرکات متوسط در مسائل 3 و5 حرکتی و میزان فکر کردن بعدی در مسائل 3 حرکتی و
مسائل حل شده با حداقل حرکات، بود. در اجرای آزمون SWM نیز اختلال عملکرد
گروه اختلال سلوک و ADHDهمزمان در بعضی از شاخص ها ( بلوک‌های چهار و شش
جعبه‌ای) و عملکرد میانه در گروه ADHD مشاهده گردید. اجرای آزمون IED نشان
دهنده اختلال عملکرد نسبی گروه اختلال سلوک و ADHDهمزمان در مجموع خطاها و
نیز مجموع تریال‌ها بود. عملکرد میانه گروه ADHD و فقدان عملکرد افتراقی
در مراحل داخل بعدی و خارج بعدی نیز نشان داده شد. اجرای آزمون IGTنشان
دهنده نمره منفی همه گروها در شاخص و تردید به طور قابل ملاحظه کمتر گروه
گروه اختلال سلوک و ADHDهمزمان نسبت به گروه کنترل سالم برای انتخاب از
دسته کارت‌های A بود. یک تمایل عمومی به انتخاب از دسته کارت‌ها یD و B نیز
مشاهده شد. اجرای آزمون برو/ بایست: نشاندهنده اختلالاتی قابل ملاحظه در
زمان واکنش به تریال‌های برو و زمان واکنش غلط درتریال‌ها ی بایست در
گروه‌های بالینی در بعضی از واریانت‌ها بود. خطاهای Commission نیز در یک
واریانت در گروه اختلال سلوک و ADHDهمزمان بیشتر از گروه کنترل سالم
بود. عملکرد گروه‌های بالینی هم جهت (ولی نه با یک شدت) بود.
نتیجه گیری : براساس جمع‌بندی این مجموعه یافته‌ها ی
حاصل از مطالعات قبلی با یافته‌های مطالعه حاضر، ما اختلال سلوک وADHD
همزمان را به عنوان یک اختلال خاص در طیفی که یک سوی آن بهنجاری و یک سوی
دیگر آن رفتارهای ضداجتماعی شدید به همراه ADHDاست، پیشنهاد می‌کنیم. به
این ترتیب شاید اختلال سلوک وADHD همزمان را بتوان نوعی شدیدتر از
اختلالADHD تلقی کرد و یا ADHDرا نوعی خفیف‌تر از اختلال سلوک به همراه
ADHDتلقی نمود. این فرضیه‌ای اولیه است که البته آزمودن آن نیازمند مطالعات
گسترده‌تر و کامل‌تر بعدی می‌باشد.
